bi daha mı gelecez dün-ya-ya

Budur. Hep hatırlanası.*elden geldiğince.

"Varlık yokluk derdini şu kafandan sil
Bırak densiz işleri de kendini bil
Gerin şöyle oh derin nefes al
Kaç nefes alacağın belli değil"
Ömer Hayyam.

Tıngır mıngır

''Yola çıkacak kişinin aşması gereken ilk ve en önemli engel, kendi yerleşikliğidir.''
Oruç Aruoba

Mutlak mutluluk diye bir şey yok,
Mutlak mutsuzluk diye bir şey de yok.
Mutlak dogrular da yok, genellemeler zaten külliyen yalan.
Acıdan ya da üzüntüden ölünmüyor. Şimdi birazdan yıgılacam şurda nefessiz kalıp diyorsun da, öldürmüyor süründürüyor şerefsiz.  Ama öldüremiyor işte, peh! Devam edip gidiyorsun, pat güzelleşiveriyor her şey bir den sonra, acı dediğin o kadar da bişey degil yani.
Mutluluktan arada uçabiliyorsun ama hakkaten, onu da yaşadım ordan biliyorum. Resmen havada olabiliyorsun. Düşene kadar tabi o da.
Her şey geçici. Her şey geçici. Her şey. Her şey "o an" ya da en fazla "o dönem" için.

Senden başka bir sürü güç var galba hayatta, giderek daha da inanmaya başlıyorum. Her şey o kadar da sana baglı degil yani aslında.  Kader midir, kısmet midir, ondan işte. Var öyle bir şey ve bazen elin kolun bağlı kalabiliyor. Teslim olacan arada. her şeyi de kontrol edemezsin ya.  Olayları kontrol kapasiten o an o kadarcık olabiliyor bazen. Ha daha iyisi olamaz mı, olabilir, ama o an olmuyor işte.  Ne kadar ugraşsan, ı ıh, yok.
Kaldır ellerini teslim ol o zaman, çırpınıp durma. Düş gerekirse, kalkarsın sonra ya nolcak..
Çok da tınn !

Yukardaki "Oruç Aruoba" alıntım da baya alakasız kaldı orda tek başına. Ona ithafen yazı yazayım diye başladım ama başka yere gitti yazı yapcak bişi yok. Al, değiştirmiyorum teslim oldum. :)
Oruç Aruoba'yı yeni yeni keşfediyorum ben, çok begendim, lafını geçirmeden edemiyciim, ondan.