Geçen aşağıdaki "Fikrimin ince gülü" videosundaki Zeki Müren&Müzeyyen Senar'ın görüntülerine daldı gözüm sarkıyı dinlerken.
Tuhaf bi tebessüm konmuş yüzüme, şarkı bitince farkettim.
Ne güzelmiş o zamanlar tatavası yapmayacağım ama; bizim döneme göre en belirgin farklarından biri "hüzünlenebilmeleri" imiş bence.. Güzelce. hüzünlendikleri şey her ne ise, hakkını vere vere. Hüzne bile bir sevgi var, baş üstünde tutuyor.. Bunu yine aynı güzellikte ifade de edebilince, hissettiklerinden gurur duyabilen bir cesaretle, incelikle; daha da güzel yapmış onları bu.
İnsan gülümseyerek hüzünlenebilir mi?Evet! "Efkar" deniliyor hatta adına, turkce dısında tam da anlamını bulamayan bizim güzel hüznümüz..
Bizim nesil şarkıları daha cok "acımadı kii acımadı kiii" modunda ya da hüznünden intikam alma hissiyatında oldugu için; o nesilden bu nesile kaybolanları,değişenleri anca rakı sofralarında bu sarkıları tekrar dinlediğimizde görüp farkediyoruz, anca o zamanlar hüznümüze biraz sahip cıkabiliyoruz. en saf halimizi gösteriyor bazen bize rakı sofraları, en kaçtıklarımızı bazen hatta.
O sofradan kalkıp bi cluba-bara gidene kadar, bi kalabalıga girene kadar işte..
Daha az kendini gösteriyor olsa da, gercek olan o sofra oysa.
"Ah bu şarkıların gözü kör olsun".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder