Çok acayip şeyler oluyor bazen.
Farketmek dediğin şey, çok acayip bi'şey.
Farkındayım deyip geçmeyeceksin.
"an"ı farketmek bi garip, zor bir şey. Güzel bir de. Bi acayip işte.
Herşeyin farkındayım diyorsun da;
Koluna taktıgın saatin bileğine dokunuşunu farketmiyorsun misal, sıkmıyorsa.
Otururken ayagının yere degen kısmını farketmiyorsun ya da. Dokunuyor o anda oysa ki o. Sırtının sandalyeye yaslanan kısmını ya da?
Tüm sesleri duyuyorsun etrafındaki de, yürürken kendi çıkardıgın sesi duymuyorsun.
Her nefes almak, koklamak gibi değil örnegin.
Baktığın yerleri ya da.. Görmüyorsun çogu zaman. Bakar kör dedikleri öyle bir şey herhalde.
ayrıntılara odaklanıp özü kaçırmak mıdır, genele takılıp ayrıntılara inememek midir bu, bilemedim, az daha düşüneyim bari.
İnsan, duyularının farkında olmalı diyeceğim. Onları kullandıgını farketmeli, "kendiliğinden kullanıveriyor" olmanın dışında başka bişey o. - Şu an.
5 duyu.
Hey gidi.
Ayıkken uçmaya başladım herhalde ben yavaştan.
Sevgiler.
Geçmiş olsun
YanıtlaSil