iç.

İki sene önce yazmışım bunu ama durup durup kendini hatırlatıyor nasılsa. 
Günlükvari yazılarımı bloğa koymak adetim yok, ama bunu bi kaç yere yaymışlığım vardı zaten ki şu an bişeyler yazmaya kalksam tamamen aynı şeylerden bahsedecem zaten.


"Eğlenmekten sıkıldım galba. O kadar çabuk gelip geçiyor ki her şey.. Hızdan sıkıldım. Ait hissetmemekten, hatta ait olmak istememekten sıkıldım.

Devamlı kendimi korumak zorunda olmaktan, her şeye hazır halde durmak zorunda olmaktan, hep birilerinin gidebileceğini, geçiciliğini normalmiş gibi algılamaya çalışmaktan, hiçbir yaşadığımı ciddiye almamam gerektiğini düşünmekten, çok da iyi olmamak gerektiğini söyleyen olaylardan, düşünmemeye çalışmaktan, iz bırakmayanlardan, iz bırakmamaktan, hiç güvende hissedememekten, hissizliğin sorumluluktan kaçışların trend olmasından, çok şey olup hiç bişeymiş gibi davranmaktan, artık bunların hangisi gerçek hangisi acı hangisi önemsiz kendim bile karıştırıyor olmaktan, bireysellikten bencillikten, sadece daha çok “eğlenmeye” odaklanmış ama mutsuzluklarının farkında olmayan, sorgulamayan, sorgulamak anlamak düşünmek istemeyen insanlardan...sadece kendi varlığını kendine-cevresine ispat yarışında olan, paylaşamayan, kendinin farkında bile olmayanlardan..
Eksik hissetmekten.
Bulamamaktan.
Aramak bile istememekten.
Bulduklarımın bana yetememesinden.
Duramamaktan.
Bir şey yapamamaktan.

Kendimden bile.

Sıkıldım.

İçim daralıyor, ağlayamıyorum bile.
Ağlamak değer mi değmez mi karar veremediğimden.
Ne kadar gerçekten üzülüyorum ne kadar neyi gercekten istiyorum anlayamadığımdan.

Kendikendime bile yalnız kalamıyorum artık sanki, dış dünyaya ne kadar koruma kalkanları taktıysam kendi kendimleyken bile kullanıyorum farkında olmadan. Başkalarının bir şekilde öğrettiği katılık, hissizlik içime işlemiş artık sanki de kendim derinlerde ne hissediyorum ne yapmak isterdim neye nasıl tepki verirdim onu bile bilmiyorum.

Mutsuz degilim, yine degilim.
Ben de tam da o sıkıldıgım insanlardanım coğu zaman nasılsa. Bende de her şey gelip geçiyor nasılsa.
Umudum yok diyecem, var. Her şeyi bıraktım saldım diyecem, çok geçici. Ama kırgınım. Kelime bu tam olarak.
Yoruldum galba. "