Bir rüya gördüm.
Daha çok yeni.
Daha öncesinden sonunu bildiğim bir felaket varmış. kocaman bir binanın yıkılışı gibi bir şey.
Ben bunun böyle sonlanacağını biliyormuşum. daha önce ayynısını görmüşüm, yaşamışım. deja vu mu diyorum, yok degil, resmen aynısını yaşadım daha önce, her anını her hissedişimi hatırlıyorum.
Bile bile, hiç bir şeyi değiştirmeden, sadece binanın yıkılacağını bildiğimden bu sefer binanın içinde degil de, biraz daha uzagında durarak, aynı şeyleri, binanın yıkılışını seyrediyorum yine.
İrili ufaklı parçalar sıçrıyor bana da uzakta da olsam; yine canım acıyor.
Daha önceki büyük yıkımı hatırlatması bile tek başına oldukça acı benim için o an zaten.
Gerçekçiydi.
Tıpkı görüp de görmemezlikten geldiklerin gibi, sonunda gözüne soka soka birilerinin göstermesi gibi.
Sonunu bile bile yolunu değiştirmek yerine bu sefer az daha yavaş gittiklerin gibi.
Bu sefer, o binanın yıkılacağını öngörüp içine girmemene mi sevinmeli şimdi, yoksa bilmene rağmen hala onun etrafında dönüp parçalarının acıtmayacağı kadar uzaklaşamamış olduğuna mı üzülmeli?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder